piątek, 9 września 2011
czwartek, 8 września 2011
Tresura
 |
| |||
 | ||||
...na swoje imię. Gdy już zorientujemy się, co zwierzę najbardziej lubi, to przed podaniem smakołyku wypowiadany jego imię. Po kilku próbach szczur powiniem zacząć reagować(np. biegnąc w określonym kierunku), nawet po zaprzestaniu podawania pokarmu. Wymawianie imienia można oczywiście zastąpić innym dźwiękiem. Można także budować różnorakie labirynty, na których końcu umieszcza się smakołyk. Gdy chcemy wypuszczać szczura na spacery po mieszkaniu to muszą one odbywać się pod naszym czujnym okiem, by pupil nie narobił szkód (pogryzienie mebli, kabli itd.). Szczura można nauczyć nawet "tańca", wszystko zależy od pomysłu hodowcy i jego cierpliwości. Do tresury nadają się nie tylko zwierzęta pojedyńcze - nauka możliwa jest również w większym stadzie. Przykładem są zwierzęta występujące w cyrkach lub grające w filmach. | ||||
Szczur laboratoryjny
Szczury laboratoryjne są krzyżówką dwóch gatunków: szczura śniadego ( Rattus rattus) i szczura wędrownego (Rattus norvegicus).
A oto stanowisko szczurów w królestwie zwierząt:
Królestwo: Zwierzęta
Podkrólestwo: Tkankowce (Histozoa)
Typ: Strunowce (Chordata)
Podtyp: Kręgowce (Wertebrata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Podgromada: Ssaki właściwe (Theria)
Rząd: Gryzonie (Rodentia)
Rodzina: Myszowate (Muridae)
Rodzaj: Szczur (Rattus)
Gatunek: Szczur śniady Szczur wędrowny
(Rattus rattus) (Rattus norvegicus)
Szczur laboratoryjny
Ok. 1822 roku w Wielkiej Brytanii, w okolicy Bristolu, pokazywano w zwierzyńcach albinotyczne szczury jako ciekawostkę przyrodniczą. Jednym z najstarszych szczepów szczurów laboratoryjnych jest Wistar, opisany w literaturze specjalistycznej już w 1912 r. Dziś do najbardziej znanych szczepów, oprócz Wistara należą: Spraque-Dawley, August, Lewis, Bufallo oraz Long Evans. W Polsce do badań najczęściej wykorzystuje się szczep Wistar oraz szczury nieszczepowe będące krzyżówkami międzyszczepowymi. Najpopularniejszym ubarwieniem szczurów laboratoryjnych jest umaszczenie albinotyczne - białe z czerwonymi oczami. Ponadto bywają szczury czarne, kremowe, niebieskie, brunatno- siwe oraz tzw. szczury o umaszczeniu kapturowym - dwubarwne z czarną lub szarą głową i grzbietem oraz białą resztą.
niedziela, 4 września 2011
Prace pielęgnacyjne
| ||||||||
Zabawy ze szczurem - Digging Box
Na wstępie przepraszam za to długie leserowanie po raz n-ty z kolei xD Postaram się pisać częściej a jak nie to mnie zastrzelcie xD A FAQ jest w trakcie tworzenia, dam znać jak będzie już gotowe. :) Do rzeczy - dziś napiszę o diggin - boxie, większość pewnie wie co to, ale są osoby które pierwszy raz się z tym zetkną.
1. "Digging - box" - ang. "pudełko do kopania", czyli mówiąc "na chłopski rozum", jest to pudełko z piaskiem/ziemią w którym zwierzak może sobie do woli kopać. ^^
2. Jak stworzyć takie cudo dla naszych ogonków?
Przygotuj sobie:
a) pudełko - plastikowe, szklane etc, ale byle nie papierowe!
b) ziemię w proporcjach: 1/3 torf, 1/3 gliny i 1/3 piasku - tylko czystego, wyprażonego w piekarniku, a najlepiej z zoologa a nie ziemi z kwiaciarni!!
c) nasiona trawy i/lub zboża
Co z tym zrobić?
Mieszankę ziemi wsypać do pudełka, zasiać tam trawkę/zboże, poczekać aż ono wyrośnie, wypuścić tam szczury i gotowe!! :)
Gotowy digging-box:
I ze szczurami: :)
3 powyższe fotki pochodzą ze strony Dapper-Rat :)
1. "Digging - box" - ang. "pudełko do kopania", czyli mówiąc "na chłopski rozum", jest to pudełko z piaskiem/ziemią w którym zwierzak może sobie do woli kopać. ^^
2. Jak stworzyć takie cudo dla naszych ogonków?
Przygotuj sobie:
a) pudełko - plastikowe, szklane etc, ale byle nie papierowe!
b) ziemię w proporcjach: 1/3 torf, 1/3 gliny i 1/3 piasku - tylko czystego, wyprażonego w piekarniku, a najlepiej z zoologa a nie ziemi z kwiaciarni!!
c) nasiona trawy i/lub zboża
Co z tym zrobić?
Mieszankę ziemi wsypać do pudełka, zasiać tam trawkę/zboże, poczekać aż ono wyrośnie, wypuścić tam szczury i gotowe!! :)
Gotowy digging-box:
I ze szczurami: :)
3 powyższe fotki pochodzą ze strony Dapper-Rat :)
Szczur w naszym domu
Jest to urocze zwierzę wyhodowane przez człowieka. Najpierw stworzono odmiane albinotyczną, a później, dzięki odpowiednim krzyżówkom i selekcji powstały liczne odmiany barwne: od białych poprzez kremowe, łaciate do czarnych.
Są to zwierzęta niewiarygodnie inteligentne i przywiązujące się do opiekuna. Są bardzo kontaktowe, a przy okazji nie wymagają takiego nakładu pracy i zainteresowania jak np. psy. I w żadnym wypadku nie można powiedzieć że jeśli ktoś widział jednego szczura to widział wszystkie. Każdy szczur jest wielką indywidualnościa. Nawet dwie siostry z jednego miotu mogą sie bardzo od siebie róznić. Mialam w swoim życiu trzy szczury,a
właściwie szczurzyce. Pierwsza była niewiarygodnie inteligentna, prawie cały dzień biegała luzem po moim pokoju, przybiegała na "umowiony" sygnał (skrobanie palcem np. w dywan), a gdy bylismy na spacerze to ja szłam a ona biegła za mną jak pies. Gdy się zatrzymywałam - wbiegała po mojej nodze na ramię. Nigdy nie próbowała uciec. Uwielbiała pieszczoty i odwdzięczala się za nie lizaniem malutkim języczkiem ręki. Druga samiczka była całkiem inna. Także była bardzo inteligentna, ale znacznie bardziej wesoła i ciekawska. Wszystko musiała zobaczyć i obwąchać. Dlatego nie mogłam jej brać na takie spacery jak tej pierwszej. Cos ja zaciekawiło i już szczur biegł to obejrzec. Niestety, kiedyś przypłaciła swoją ciekawość życiem. Trzeci szczur był jedynym mało inteligentnym przedstawicielem tego gatunku jakiego spotkałam. Przyczyną mogło byc to, że całe dzieciństwo spędził w malutkim akwarium bez kontaktu z człowiekiem i na walkach z rodzenstwem o każdy kęs pożywienia . Gdy tylko trafil do mnie, od razu bylo widać że będą z nim kłopoty. Był bardzo zastraszony i reagował agresją. I tak mu już zostało. Wielu moich znajomych miało te zwierzęta i wszystkie one były bardzo łagodne i przyjazne. Mój trzeci szczur był wyjatkiem potwierdzającym regułę. A tą regułą jest właśnie fakt, że te gryzonie są wspaniałymi towarzyszami dla ludzi mających mało czasu, ale nie tylko. One są dla każdego.
Jeśli postanowimy zakupić tego wspaniałego zwierzaka to powinniśmy już w sklepie zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Przede wszystkim na to jak wyglądają warunki w jakich przebywa zwierzę. Klatka powinna byc duża i czysta. Wszystkie obecne w niej szczury powinny wyglądać zdrowo i "jędrnie". Jeśli choć jeden osobnik bedzie miał np. wypryski, wyłysienia, wydzielinę z oczu lub nosa, to istnieje duże prawdopodobieństwo ze inne też są już chore, a jedynie nie mają jeszcze objawów. Szczury są niezwykle ciekawskie, więc gdy nachylimy się nad klatką i wydamy jakiś dźwięk, to wszystkie zwierzęta powinny przerwać swoje zajęcia i zainteresować się nami. I wlasnie ten moment powinniśmy wykorzystać na wybór nowego domownika. Nigdy nie pozwólmy na to aby sprzedawca sam wybrał zwierzę. Należy podać zwierzętom ręke do obwąchania i wybrać szczura najbardziej nami zainteresowanego. Ten pierwszy kontakt jest bardzo ważny, a poza tym nie dostaniemy zwierzęcia tchorzliwego czy agresywnego. I jeszcze jedna rada: szczury potrzebują od małego kontaktu z ludźmi. Nie może on polegać jedynie na zapachu ręki która wsypuje karmę do ciasnej klatki w sklepie zoologicznym, dlatego im młodsze zwierzę trafi do naszego
Oczywiście, zanim przyniesiemy do
Przed zakupem należy podjąc jeszcze jedna decyzję. Czy chcemy mieć jednego czy dwa szczury. Pojedyncze zwierzę znacznie bardziej przywiązuje sie do opiekuna. On jest całym jego światem. Szczury są zwierzętami stadnymi i potrzebują towarzystwa. Z braku innych przedstawicieli swojego gatunku wszystkie swoje uczucia przelewaja na człowieka. Jest to bardzo miłe, jeśli jednak nie będziemy mogli poświecić mu zbyt dużo czasu, to lepiej zdecydujmy się na dwójkę. Najlepiej gdyby to były dwie samiczki. Jeśli bedzie parka to szybko nasz stan posiadania sie zwielokrotni. Samce mogą walczyć, chyba że zdecydujemy sie na kastrację obydwu. Dwa szczury dogadują się doskonale i zapełniają sobie wolny czas.
Podjelismy już wszystkie decyzje, klatka jest przygotowana i zaopatrzona. Możemy iść po nowego domownika. W sklepie należy go wlożyc do pudełka i jak najszybciej zanieść do
Szczury nie są kłopotliwymi domownikami. Są ciche, mało wymagające, wszystkożerne. Jeśli tylko zadbamy o czystosć ściółki to nie musimy przejmować się nieprzyjemnym zapachem. Szczury są bardzo czystymi zwierzętami, codziennie wiele czasu poświęcają na własną toaletę. Wylizują sobie futerko, wyczesuja tylnymi łapkami, czyszczą pazurki. Szczury nie są wybredne jeśli chodzi o pożywienie. Ewolucja przystosowała je do trawienia wszystkiego co ma jakiekolwiek wartości odżywcze. Z pokarmów pochodzenia zwierzęcego można im podawać: kawałki gotowanego mięsa, ser biały i żółty, jajko na twardo. Z roslinnych: gotowe granulaty, ziarno, warzywa i owoce, gałązki, suchy chleb, gotowane ziemniaki, i inne. Jako gryzonie, szczury musza stale ścierać swoje nieprzerwanie rosnące siekacze. Dlatego zawsze powinny mieć dostęp do pokarmów twardych: suchego chleba, gałazek, specjalnych kolb.
http://www.sciaga.pl/tekst/5180-6-szczur_w_naszym_domu
Są to zwierzęta niewiarygodnie inteligentne i przywiązujące się do opiekuna. Są bardzo kontaktowe, a przy okazji nie wymagają takiego nakładu pracy i zainteresowania jak np. psy. I w żadnym wypadku nie można powiedzieć że jeśli ktoś widział jednego szczura to widział wszystkie. Każdy szczur jest wielką indywidualnościa. Nawet dwie siostry z jednego miotu mogą sie bardzo od siebie róznić. Mialam w swoim życiu trzy szczury,a
właściwie szczurzyce. Pierwsza była niewiarygodnie inteligentna, prawie cały dzień biegała luzem po moim pokoju, przybiegała na "umowiony" sygnał (skrobanie palcem np. w dywan), a gdy bylismy na spacerze to ja szłam a ona biegła za mną jak pies. Gdy się zatrzymywałam - wbiegała po mojej nodze na ramię. Nigdy nie próbowała uciec. Uwielbiała pieszczoty i odwdzięczala się za nie lizaniem malutkim języczkiem ręki. Druga samiczka była całkiem inna. Także była bardzo inteligentna, ale znacznie bardziej wesoła i ciekawska. Wszystko musiała zobaczyć i obwąchać. Dlatego nie mogłam jej brać na takie spacery jak tej pierwszej. Cos ja zaciekawiło i już szczur biegł to obejrzec. Niestety, kiedyś przypłaciła swoją ciekawość życiem. Trzeci szczur był jedynym mało inteligentnym przedstawicielem tego gatunku jakiego spotkałam. Przyczyną mogło byc to, że całe dzieciństwo spędził w malutkim akwarium bez kontaktu z człowiekiem i na walkach z rodzenstwem o każdy kęs pożywienia . Gdy tylko trafil do mnie, od razu bylo widać że będą z nim kłopoty. Był bardzo zastraszony i reagował agresją. I tak mu już zostało. Wielu moich znajomych miało te zwierzęta i wszystkie one były bardzo łagodne i przyjazne. Mój trzeci szczur był wyjatkiem potwierdzającym regułę. A tą regułą jest właśnie fakt, że te gryzonie są wspaniałymi towarzyszami dla ludzi mających mało czasu, ale nie tylko. One są dla każdego.
Jeśli postanowimy zakupić tego wspaniałego zwierzaka to powinniśmy już w sklepie zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Przede wszystkim na to jak wyglądają warunki w jakich przebywa zwierzę. Klatka powinna byc duża i czysta. Wszystkie obecne w niej szczury powinny wyglądać zdrowo i "jędrnie". Jeśli choć jeden osobnik bedzie miał np. wypryski, wyłysienia, wydzielinę z oczu lub nosa, to istnieje duże prawdopodobieństwo ze inne też są już chore, a jedynie nie mają jeszcze objawów. Szczury są niezwykle ciekawskie, więc gdy nachylimy się nad klatką i wydamy jakiś dźwięk, to wszystkie zwierzęta powinny przerwać swoje zajęcia i zainteresować się nami. I wlasnie ten moment powinniśmy wykorzystać na wybór nowego domownika. Nigdy nie pozwólmy na to aby sprzedawca sam wybrał zwierzę. Należy podać zwierzętom ręke do obwąchania i wybrać szczura najbardziej nami zainteresowanego. Ten pierwszy kontakt jest bardzo ważny, a poza tym nie dostaniemy zwierzęcia tchorzliwego czy agresywnego. I jeszcze jedna rada: szczury potrzebują od małego kontaktu z ludźmi. Nie może on polegać jedynie na zapachu ręki która wsypuje karmę do ciasnej klatki w sklepie zoologicznym, dlatego im młodsze zwierzę trafi do naszego
Oczywiście, zanim przyniesiemy do
Przed zakupem należy podjąc jeszcze jedna decyzję. Czy chcemy mieć jednego czy dwa szczury. Pojedyncze zwierzę znacznie bardziej przywiązuje sie do opiekuna. On jest całym jego światem. Szczury są zwierzętami stadnymi i potrzebują towarzystwa. Z braku innych przedstawicieli swojego gatunku wszystkie swoje uczucia przelewaja na człowieka. Jest to bardzo miłe, jeśli jednak nie będziemy mogli poświecić mu zbyt dużo czasu, to lepiej zdecydujmy się na dwójkę. Najlepiej gdyby to były dwie samiczki. Jeśli bedzie parka to szybko nasz stan posiadania sie zwielokrotni. Samce mogą walczyć, chyba że zdecydujemy sie na kastrację obydwu. Dwa szczury dogadują się doskonale i zapełniają sobie wolny czas.
Podjelismy już wszystkie decyzje, klatka jest przygotowana i zaopatrzona. Możemy iść po nowego domownika. W sklepie należy go wlożyc do pudełka i jak najszybciej zanieść do
Szczury nie są kłopotliwymi domownikami. Są ciche, mało wymagające, wszystkożerne. Jeśli tylko zadbamy o czystosć ściółki to nie musimy przejmować się nieprzyjemnym zapachem. Szczury są bardzo czystymi zwierzętami, codziennie wiele czasu poświęcają na własną toaletę. Wylizują sobie futerko, wyczesuja tylnymi łapkami, czyszczą pazurki. Szczury nie są wybredne jeśli chodzi o pożywienie. Ewolucja przystosowała je do trawienia wszystkiego co ma jakiekolwiek wartości odżywcze. Z pokarmów pochodzenia zwierzęcego można im podawać: kawałki gotowanego mięsa, ser biały i żółty, jajko na twardo. Z roslinnych: gotowe granulaty, ziarno, warzywa i owoce, gałązki, suchy chleb, gotowane ziemniaki, i inne. Jako gryzonie, szczury musza stale ścierać swoje nieprzerwanie rosnące siekacze. Dlatego zawsze powinny mieć dostęp do pokarmów twardych: suchego chleba, gałazek, specjalnych kolb.
http://www.sciaga.pl/tekst/5180-6-szczur_w_naszym_domu
sobota, 3 września 2011
Choroby szczurków domowych
Staroœć:
Szczury żyjš przeciętnie 3-4 lata. Pod koniec ich życia sš osłabione i podatne na różne choroby, które często prowadzš do œmierci. Czasami, żeby nie męczyć zwierzęcia trzeba je uœpić. Jeœli trzymamy tylko jedno zwierzę możemy mu pozwolić umrzeć ze staroœci. Inaczej sprawy się majš kiedy mamy hodowlę. Stary szczur jest słabszy i odrzucany od reszty stada. Może być odganiany od pokarmu i atakowany. Zwierzštko nie rozumie nagłego postępowania towarzyszy i może umrzeć ze spowodowanego tym szoku. Dlatego powinniœmy starzejšce się zwierzę odizolować od innych i umieœcić w osobnej klatce, gdzie będzie mieć spokój.
ˇ Stajš się mniej agresywne
ˇ Przywišzujš się bardziej do opiekunów
ˇ Więcej œpiš i niewiele jedzš
ˇ Sierœć i skóra robiš się grubsze i mniej delikatne
ˇ Pyszczek staje się bardziej wyrazisty, a oczy mogš być zamglone
ˇ Zwierzę mniej się rusza
ˇ Czasami cierpiš na paraliż
ˇ Częœciej chorujš
ˇ Potrzebujš więcej płynów ze względu na dolegliwoœci nerek
ˇ Mogš mieć problemy z kršżeniem rozpoznawane po sinieniu ogona
Objawami sš:
Szczury żyjš przeciętnie 3-4 lata. Pod koniec ich życia sš osłabione i podatne na różne choroby, które często prowadzš do œmierci. Czasami, żeby nie męczyć zwierzęcia trzeba je uœpić. Jeœli trzymamy tylko jedno zwierzę możemy mu pozwolić umrzeć ze staroœci. Inaczej sprawy się majš kiedy mamy hodowlę. Stary szczur jest słabszy i odrzucany od reszty stada. Może być odganiany od pokarmu i atakowany. Zwierzštko nie rozumie nagłego postępowania towarzyszy i może umrzeć ze spowodowanego tym szoku. Dlatego powinniœmy starzejšce się zwierzę odizolować od innych i umieœcić w osobnej klatce, gdzie będzie mieć spokój.
Objawy staroœci:
ˇ Stajš się mniej agresywne
ˇ Przywišzujš się bardziej do opiekunów
ˇ Więcej œpiš i niewiele jedzš
ˇ Sierœć i skóra robiš się grubsze i mniej delikatne
ˇ Pyszczek staje się bardziej wyrazisty, a oczy mogš być zamglone
ˇ Zwierzę mniej się rusza
ˇ Czasami cierpiš na paraliż
ˇ Częœciej chorujš
ˇ Potrzebujš więcej płynów ze względu na dolegliwoœci nerek
ˇ Mogš mieć problemy z kršżeniem rozpoznawane po sinieniu ogona
Choroby:
Domowe szczury rzadko chorujš jeœli sš odpowiednio pielęgnowane. Czasem jednak nawet to nie pomaga. Wiele chorób jest również zwišzane z wiekiem szczura.
Zwierzę chore łatwo rozpoznać, gdyż bardzo różni się od zdrowego.
Domowe szczury rzadko chorujš jeœli sš odpowiednio pielęgnowane. Czasem jednak nawet to nie pomaga. Wiele chorób jest również zwišzane z wiekiem szczura.
Zwierzę chore łatwo rozpoznać, gdyż bardzo różni się od zdrowego.
Objawami sš:ˇ Gryzie gdy bierzemy go do ręki (może odczuwać ból)
ˇ Gwałtownie chudnie lub tyje
ˇ Zachowuje się osowiale lub jest nadpobudliwy
ˇ Kuleje albo przewraca się (chyba, że się bawi)
ˇ Jest apatyczny albo cišgle œpi
ˇ Ma biegunkę, czerwony mocz
ˇ Rany, obrzmienia, opuchnięcia, bšble i zapalenie stóp
ˇ Szmery przy oddychaniu, kasłanie, kichanie, krwawišcy nos
ˇ Czerwona wydzielina pojawiajšca się przy oczach nie musi być symptomem choroby, ale jeœli pojawia się w połšczeniu z innymi objawami należy iœć do weterynarza
ˇ Ma matowš i zmierzwionš sierœć, widać łysiejšce miejsca
ˇ Mętne lub zaropiałe oczy
ˇ Wykrzywiona głowa, albo dziwnie ułożony grzbiet
ˇ Nie interesuje się pokarmem
ˇ Ucieka od towarzysz i chowa przed wzrokiem
Jeœli szczur jest chory i nie poczyni się żadnych kroków prowadzšcych do wyleczenia, po kilku lub kilkunastu dniach zwierzę pada.
Dlatego zaobserwowawszy niepokojšce objawy należy natychmiast udać się do lekarza weterynarii. Najlepiej mieć kogoœ zaufanego, w pobliżu miejsca zamieszkania, aby podróż nie trwała zbyt długo. Dobry weterynarz może nawet przyjechać do szczura do domu. Jednak bardzo ciężko kogoœ takiego znaleŸć. Wybierajšc weterynarza musimy upewnić się, że jest to osoba odpowiednio wykwalifikowana, która umie obchodzić się z gryzoniami. Jeœli lekarz chwyta gwałtownie szczura, szczególnie za ogon!, nie pozwala abyœmy to my go trzymali, nie waży szczura i podaje dawkę leku na oko to więcej nie powinniœmy do niego przychodzić, a wręcz nie wolno mu pozwolić na leczenie naszego zwierzęcia.
ˇ Gwałtownie chudnie lub tyje
ˇ Zachowuje się osowiale lub jest nadpobudliwy
ˇ Kuleje albo przewraca się (chyba, że się bawi)
ˇ Jest apatyczny albo cišgle œpi
ˇ Ma biegunkę, czerwony mocz
ˇ Rany, obrzmienia, opuchnięcia, bšble i zapalenie stóp
ˇ Szmery przy oddychaniu, kasłanie, kichanie, krwawišcy nos
ˇ Czerwona wydzielina pojawiajšca się przy oczach nie musi być symptomem choroby, ale jeœli pojawia się w połšczeniu z innymi objawami należy iœć do weterynarza
ˇ Ma matowš i zmierzwionš sierœć, widać łysiejšce miejsca
ˇ Mętne lub zaropiałe oczy
ˇ Wykrzywiona głowa, albo dziwnie ułożony grzbiet
ˇ Nie interesuje się pokarmem
ˇ Ucieka od towarzysz i chowa przed wzrokiem
Jeœli szczur jest chory i nie poczyni się żadnych kroków prowadzšcych do wyleczenia, po kilku lub kilkunastu dniach zwierzę pada.
Dlatego zaobserwowawszy niepokojšce objawy należy natychmiast udać się do lekarza weterynarii. Najlepiej mieć kogoœ zaufanego, w pobliżu miejsca zamieszkania, aby podróż nie trwała zbyt długo. Dobry weterynarz może nawet przyjechać do szczura do domu. Jednak bardzo ciężko kogoœ takiego znaleŸć. Wybierajšc weterynarza musimy upewnić się, że jest to osoba odpowiednio wykwalifikowana, która umie obchodzić się z gryzoniami. Jeœli lekarz chwyta gwałtownie szczura, szczególnie za ogon!, nie pozwala abyœmy to my go trzymali, nie waży szczura i podaje dawkę leku na oko to więcej nie powinniœmy do niego przychodzić, a wręcz nie wolno mu pozwolić na leczenie naszego zwierzęcia.
Przykładowe choroby:
Infekcje dróg oddechowych. Wywołujš je wirusy i bakterie. Mogš być spowodowane stresem, wahaniami temperatury, nieodpowiednia wilgotnoœć powietrza, przecišgami, pylšcš œciółkš.
Objawiajš się szmerami przy oddychaniu, kichaniem, zaropieniem oczu i nosa, ale również ospałoœciš, letargiem. Należy usunšć przyczynę i udać się do weterynarza.Wirusowe zapalenie płuc. Przebiega bezobjawowo, a zwierzę szybko umiera. Stan płuc może wykazać jedynie sekcja.GruŸlica. Wywołujš jš prštki Kocha. Zwierzę umiera z wycieńczenia organizmu. Może się zarazić drogš kropelkowš bšdŸ przez wypicie zakażonego np. mleka. Objawy to kaszel i dusznoœci, a jeœli to gruŸlica jelit- biegunka.Pasożyty. Sš to przeważnie pasożyty skórne, wszy, pchły, œwierzbowce, roztocza, czasem grzyby. Ale zdarzajš się także pasożyty wewnętrzne, np. tasiemce. ŒWIERZB: Powodowany przez roztocze, atakuje przeważnie nos, uszy i ogon.
INWAZJA PCHEŁ: Wywołuje niepokój i silne swędzenie, co powoduje drapanie. Pchły mogš zarazić szczura tasiemcem, którego jaj sš nosicielami. Często zagnieżdżajš się w piasku lub mogš przeskoczyć z innych domowych zwierzaków jak pies, czy kot. Należy wymienić œciółkę, zdezynfekować jš i jej wyposażenie, pójœć do weterynarza.
ROBACZYCE: Wywoływane przez tasiemce i nicienie. Tasiemiec powoduje: zaburzenia czynnoœci układu pokarmowego aż do krańcowego wyniszczenia organizmu. Nicienie (włosień kręty) w jelicie œlepym i okrężnicy. Zarazić się może przez zjedzenie ich jaj z karmš, które może wydalać z kałem chore zwierzę. Wywołujš silne biegunki, wychudzenie i osłabienie.Krwawišcy nos (Chromodakyrorrhae). Wokół nosa i oczu pojawia się czerwony płyn, który nie jest krwiš. Zawiera barwnik porfinę. Zwykle wywołany stresem lub zapaleniem gruczołów limfatycznych oczu, oraz innych schorzeń. Należy pójœć do weterynarza a także usunšć przyczynę stresu i zaopiekować się troskliwie zwierzakiem.Salmoneloza. Wywoływana przez bakterie Salmonella. Objawy: brak apetytu, wymioty, biegunka, podwyższona temperatura. Zwierzę pada po kilku dniach. W postaci przewlekłej mogš wystšpić drgawki, zaczerwienienie spojówek i zapalenie płuc. Jeżeli opiekujšc się chorym szczurem nie zachowamy należytej ostrożnoœci (dokładne i częste mycie ršk) sami też możemy się zarazić.Mikoplazmoza. Wywoływana przez drobnoustrojeMmycoplasmatales. Nie ma objawów, ujawnia się dopiero po zaatakowaniu zwierzęcia przez inne bakterie lub wirusy. Powoduje wycieki z nosa i oczu, zaburzenia równowagi, skręty głowy.Mikoplazmozy. Choroby dróg oddechowych, wywołane przez pałeczki gruŸlicy (Mycobacterium tuberculosis) lub rzekomš gruŸlicę (Corynebacterium pseudotuberculosis). Często długo przebiega bezobjawowo. Rozwija się gwałtownie, gdy szczur jest osłabiony albo narażony na stres. Nie ma na niš lekarstwa, można jedynie powstrzymywać jej rozwój, dla człowieka nie jest niebezpieczna.Kolibakterioza. Może zaatakować również myszy, chomiki, œwinki morskie i inne zwierzęta. Wywołuje jš pałeczka okrężnicy (Escherichia coli), która występuje w zdrowej florze przewodu pokarmowego. Niektóre jej szczepy, z niewiadomych przyczyn powodujš chorobę. Objawy: biegunka, nastroszenie i zmatowienie sierœci, osłabienie i wychudzenie. Może zakończyć się œmierciš albo minšć samoistnie. Występuje gdy zwierzę ma obniżonš odpornoœć.Kokcydioza. Wywołujš jš pierwotniaki Eimeria Objawy: biegunka, czasem nawet przy zachowaniu apetytu. Duże nasilenie pasożytów może spowodować œmierć zwierzęcia.Czerwonka. Wywoływana przez pałeczki z rodzaju Schigella. To choroba przewodu pokarmowego. Powoduje zapalenie błon œluzowych przewodu i silnš, krwawš biegunkę.Przekrzywiona głowa. Powodujš jš infekcje bakteryjne najczęœciej ucha œrodkowego i wewnętrznego. Objawem sš zaburzenia równowagi.Zapalenie stóp. Spowodowane nieodpowiedniš œciółkš, bšdŸ drabinkami. Nadwaga znacznie pogarsza stan choroby. Wišże się z zapaleniem dolnej częœci stóp, nierzadko z bolšcym, chwiejnym chodem. Należy usunšć przyczyny choroby.Wrzody. Można je usunšć jedynie operacyjnie. Podczas zabiegu stosuje się narkozę. Dzięki operacji można ulżyć zwierzęciu i przedłużyć jego życie.Guzy Często występujš u starszych zwierzšt, czasami osišgajš duże rozmiary. Mogš to być rozmaitego pochodzenia naroœla tkankowe (rakowe). Można je leczyć operacyjnie.
Po operacji zwierzę musi być odpowiednio pielęgnowane. Trzeba mu zapewnić odosobnione, ciepłe miejsce, gdzie nie będš go niepokoić inne zwierzęta (nawet osobnicy jego gatunku), ani ludzie. Po obudzeniu podać mu wodę albo kawałek melona lub ogórka jeœli go lubi. Należy uważać by nie przegryzały szwów.
Zwierzę podczas choroby, nie tylko po operacji, musi być odpowiednio traktowane. Należy mu zapewnić spokój i odpowiednie warunki.
Objawiajš się szmerami przy oddychaniu, kichaniem, zaropieniem oczu i nosa, ale również ospałoœciš, letargiem. Należy usunšć przyczynę i udać się do weterynarza.Wirusowe zapalenie płuc. Przebiega bezobjawowo, a zwierzę szybko umiera. Stan płuc może wykazać jedynie sekcja.GruŸlica. Wywołujš jš prštki Kocha. Zwierzę umiera z wycieńczenia organizmu. Może się zarazić drogš kropelkowš bšdŸ przez wypicie zakażonego np. mleka. Objawy to kaszel i dusznoœci, a jeœli to gruŸlica jelit- biegunka.Pasożyty. Sš to przeważnie pasożyty skórne, wszy, pchły, œwierzbowce, roztocza, czasem grzyby. Ale zdarzajš się także pasożyty wewnętrzne, np. tasiemce. ŒWIERZB: Powodowany przez roztocze, atakuje przeważnie nos, uszy i ogon.
INWAZJA PCHEŁ: Wywołuje niepokój i silne swędzenie, co powoduje drapanie. Pchły mogš zarazić szczura tasiemcem, którego jaj sš nosicielami. Często zagnieżdżajš się w piasku lub mogš przeskoczyć z innych domowych zwierzaków jak pies, czy kot. Należy wymienić œciółkę, zdezynfekować jš i jej wyposażenie, pójœć do weterynarza.
ROBACZYCE: Wywoływane przez tasiemce i nicienie. Tasiemiec powoduje: zaburzenia czynnoœci układu pokarmowego aż do krańcowego wyniszczenia organizmu. Nicienie (włosień kręty) w jelicie œlepym i okrężnicy. Zarazić się może przez zjedzenie ich jaj z karmš, które może wydalać z kałem chore zwierzę. Wywołujš silne biegunki, wychudzenie i osłabienie.Krwawišcy nos (Chromodakyrorrhae). Wokół nosa i oczu pojawia się czerwony płyn, który nie jest krwiš. Zawiera barwnik porfinę. Zwykle wywołany stresem lub zapaleniem gruczołów limfatycznych oczu, oraz innych schorzeń. Należy pójœć do weterynarza a także usunšć przyczynę stresu i zaopiekować się troskliwie zwierzakiem.Salmoneloza. Wywoływana przez bakterie Salmonella. Objawy: brak apetytu, wymioty, biegunka, podwyższona temperatura. Zwierzę pada po kilku dniach. W postaci przewlekłej mogš wystšpić drgawki, zaczerwienienie spojówek i zapalenie płuc. Jeżeli opiekujšc się chorym szczurem nie zachowamy należytej ostrożnoœci (dokładne i częste mycie ršk) sami też możemy się zarazić.Mikoplazmoza. Wywoływana przez drobnoustrojeMmycoplasmatales. Nie ma objawów, ujawnia się dopiero po zaatakowaniu zwierzęcia przez inne bakterie lub wirusy. Powoduje wycieki z nosa i oczu, zaburzenia równowagi, skręty głowy.Mikoplazmozy. Choroby dróg oddechowych, wywołane przez pałeczki gruŸlicy (Mycobacterium tuberculosis) lub rzekomš gruŸlicę (Corynebacterium pseudotuberculosis). Często długo przebiega bezobjawowo. Rozwija się gwałtownie, gdy szczur jest osłabiony albo narażony na stres. Nie ma na niš lekarstwa, można jedynie powstrzymywać jej rozwój, dla człowieka nie jest niebezpieczna.Kolibakterioza. Może zaatakować również myszy, chomiki, œwinki morskie i inne zwierzęta. Wywołuje jš pałeczka okrężnicy (Escherichia coli), która występuje w zdrowej florze przewodu pokarmowego. Niektóre jej szczepy, z niewiadomych przyczyn powodujš chorobę. Objawy: biegunka, nastroszenie i zmatowienie sierœci, osłabienie i wychudzenie. Może zakończyć się œmierciš albo minšć samoistnie. Występuje gdy zwierzę ma obniżonš odpornoœć.Kokcydioza. Wywołujš jš pierwotniaki Eimeria Objawy: biegunka, czasem nawet przy zachowaniu apetytu. Duże nasilenie pasożytów może spowodować œmierć zwierzęcia.Czerwonka. Wywoływana przez pałeczki z rodzaju Schigella. To choroba przewodu pokarmowego. Powoduje zapalenie błon œluzowych przewodu i silnš, krwawš biegunkę.Przekrzywiona głowa. Powodujš jš infekcje bakteryjne najczęœciej ucha œrodkowego i wewnętrznego. Objawem sš zaburzenia równowagi.Zapalenie stóp. Spowodowane nieodpowiedniš œciółkš, bšdŸ drabinkami. Nadwaga znacznie pogarsza stan choroby. Wišże się z zapaleniem dolnej częœci stóp, nierzadko z bolšcym, chwiejnym chodem. Należy usunšć przyczyny choroby.Wrzody. Można je usunšć jedynie operacyjnie. Podczas zabiegu stosuje się narkozę. Dzięki operacji można ulżyć zwierzęciu i przedłużyć jego życie.Guzy Często występujš u starszych zwierzšt, czasami osišgajš duże rozmiary. Mogš to być rozmaitego pochodzenia naroœla tkankowe (rakowe). Można je leczyć operacyjnie.
Po operacji zwierzę musi być odpowiednio pielęgnowane. Trzeba mu zapewnić odosobnione, ciepłe miejsce, gdzie nie będš go niepokoić inne zwierzęta (nawet osobnicy jego gatunku), ani ludzie. Po obudzeniu podać mu wodę albo kawałek melona lub ogórka jeœli go lubi. Należy uważać by nie przegryzały szwów.
Zwierzę podczas choroby, nie tylko po operacji, musi być odpowiednio traktowane. Należy mu zapewnić spokój i odpowiednie warunki.
Subskrybuj:
Posty (Atom)